Władysław Łucki

---

Życiorys

„Władysław Łucki urodził się 5 maja 1894 roku w Praszce, znajdującej się w ówczesnym powiecie wieluńskim guberni kaliskiej, jako syn Aleksandra oraz Katarzyny z rodziny Jędreckich. Był młodszym bratem Wacława (1884–1937), który pracował jako aptekarz i został odznaczony Medalem Niepodległości. Jego siostry to Cecylia, zamężna z Henrykiem Jażdżewskim, z którym miała syna Konrada, oraz Helena Bronisława (ur. 1891), żona Władysława Klimeckiego (1888–1939), podoficera Wojska Polskiego oraz naczelnika więzienia w Złoczowie.

Władysław zakończył naukę w szkole powszechnej w swojej rodzinnej miejscowości, a następnie uczęszczał do siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Kaliszu. Po tym etapie postanowił kontynuować edukację na Wydziale Budowy Maszyn w Szkole Politechnicznej we Lwowie. Już w 1912 roku, w trakcie studiów, zaczął angażować się w Polskie Drużyny Strzeleckie, stając się członkiem III plutonu pierwszej kompanii akademickiej. W dniach od 29 czerwca do 5 lipca 1912 roku uczestniczył we Lwowie w I międzyzaborowym kursie instruktorskim PDS, gdzie ukończył kurs podoficerski. W 1913 roku był słuchaczem Szkoły Podchorążych PDS.

W dniu 20 sierpnia 1914 roku, Łucki wstąpił do oddziałów strzeleckich pod dowództwem Józefa Piłsudskiego w Kielcach, gdzie został przydzielony do pierwszej kompanii I batalionu. W styczniu 1915 roku trafił do szpitala rezerwowego w Kętach. Wyróżnił się odwagą w bitwie pod Konarami (16–23 maja 1915). Podczas kolejnej bitwy pod Jastkowem (31 lipca–3 sierpnia 1915) odniósł ciężkie rany głowy jako sierżant 1. kompanii I batalionu 1 Pułku Piechoty, a następnie został przeniesiony do 5 Pułku Piechoty. 28 lutego 1916 roku został uznany za niezdolnego do żadnej służby, jednak w czasie służby w Legionach Polskich awansował na chorążego (28 kwietnia 1916) oraz podporucznika piechoty (1 stycznia 1917). Z dniem 24 stycznia 1917 roku został zwolniony z Legionów.

Po lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w marcu 1918 objął stanowisko komendanta obwodu praszkowskiego POW. W listopadzie 1918 roku był zaangażowany w organizację 27 Pułku Piechoty w Częstochowie, gdzie do 19 stycznia 1919 roku pełnił funkcję dowódcy kompanii. Następnie został przeniesiony do 5 Pułku Piechoty Legionów. 16 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, a od 2 grudnia 1918 roku mianowany porucznikiem w piechocie. 19 sierpnia 1920 roku zatwierdzono go w stopniu kapitana, zachowując grupę oficerów byłych Legionów Polskich. Kontynuował służbę w 5 pp Leg. Z dniem 8 stycznia 1924 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana, starszeństwem z 1 czerwca 1919 i lokatą 761 w korpusie oficerów rezerwy piechoty, przydzielając go rezerwie do 27 pp.

W okresie od 1922 do 1926 roku pełnił funkcję radnego miasta Praszka, a w latach 1923–1926 był naczelnikiem miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej. Był członkiem Związku Ludowo-Narodowego, a następnie Stronnictwa Narodowego. Zmarł 28 grudnia 1941 roku w Praszce, a jego miejsce spoczynku znajduje się na miejscowym cmentarzu. Nie założył rodziny.

Ordery i odznaczenia

Władysław Łucki został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7094 – przyznany 17 maja 1922,
• Krzyż Niepodległości – nadany 18 października 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – przyznany dwukrotnie, pierwszy raz w 1922 za działalność w POW.

---

Oceń: Władysław Łucki

---